سوره واقعه

سوره واقعه

Ayah: 1

إِذَا وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

هنگامی که واقعۀ [قیامت] رخ دهد،

Ayah: 2

لَیۡسَ لِوَقۡعَتِهَا کَاذِبَةٌ

[خواهید دید که‌] در وقوع آن دروغى نیست؛

Ayah: 3

خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ

[گروهى را] خوار مى‌کند [و گروهى را] رفعتِ مقام مى‌بخشد.

Ayah: 4

إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا

آنگاه که زمین به سختى لرزانده شود

Ayah: 5

وَبُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا

و کوه‌ها به شدت متلاشى شوند

Ayah: 6

فَکَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا

و [به صورت] غبارى پراکنده درآیند

Ayah: 7

وَکُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ

و شما به سه گروه تقسیم شوید:

Ayah: 8

فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَیۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَیۡمَنَةِ

[گروه نخست:] سعادتمندان [هستند]؛ چه سعادتمندانی [و چه نیکو جایگاهی]!

Ayah: 9

وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡـَٔمَةِ

و [گروه دیگر:] تیره‌بختان [هستند]؛ چه تیره‌بختانی [و چه بد جایگاهی]!

Ayah: 10

وَٱلسَّـٰبِقُونَ ٱلسَّـٰبِقُونَ

و [سومین گروه:] پیشگامان که [در نیکی‌ها] سبقت گرفتند.

Ayah: 11

أُوْلَـٰٓئِکَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ

آنان مقرّبان [درگاه الهی] هستند.

Ayah: 12

فِی جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِیمِ

در باغ‌های پرنعمت [بهشت جای دارند].

Ayah: 13

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِینَ

گروه بسیاری از آنان، از پیشینیان هستند [خواه از امت اسلام یا از امت‌های گذشته]؛

Ayah: 14

وَقَلِیلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِینَ

و اندکی از آیندگان [و متأخران] هستند.

Ayah: 15

عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ

که بر تخت‌های گوهرنشان،

Ayah: 16

مُّتَّکِـِٔینَ عَلَیۡهَا مُتَقَٰبِلِینَ

روبروى هم تکیه زده‌اند.

---

Ayah: 17

یَطُوفُ عَلَیۡهِمۡ وِلۡدَٰنٞ مُّخَلَّدُونَ

نوجوانانى جاودان [با طراوت،] همواره گردِ آنان [به خدمت] مى‌گردند.

Ayah: 18

بِأَکۡوَابٖ وَأَبَارِیقَ وَکَأۡسٖ مِّن مَّعِینٖ

با جام‌ها و کوزه‌ها و پیاله‌هایی از شراب جارى؛

Ayah: 19

لَّا یُصَدَّعُونَ عَنۡهَا وَلَا یُنزِفُونَ

[شرابی] که از نوشیدنش سردرد نمی‌گیرند و دستخوشِ مستى نمی‌شوند.

Ayah: 20

وَفَٰکِهَةٖ مِّمَّا یَتَخَیَّرُونَ

و از هر میوه‌اى که بخواهند [در اختیار دارند]؛

Ayah: 21

وَلَحۡمِ طَیۡرٖ مِّمَّا یَشۡتَهُونَ

و از هر گوشتِ پرنده‌اى که میل داشته باشند؛

Ayah: 22

وَحُورٌ عِینٞ

و [همسرانی از] حور العین؛

Ayah: 23

کَأَمۡثَٰلِ ٱللُّؤۡلُوِٕ ٱلۡمَکۡنُونِ

همچون مروارید پنهان در صدف؛

Ayah: 24

جَزَآءَۢ بِمَا کَانُواْ یَعۡمَلُونَ

[اینها همه،] پاداش اعمالشان است.

Ayah: 25

لَا یَسۡمَعُونَ فِیهَا لَغۡوٗا وَلَا تَأۡثِیمًا

در آنجا [سخن] یاوه و گناه‌آلودی نخواهند شنید؛

Ayah: 26

إِلَّا قِیلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا

مگر سلام و درود [فرشتگان و بهشتیان].

Ayah: 27

وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡیَمِینِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡیَمِینِ

و [اما] سعادتمندان؛ چه سعادتمندانی!

Ayah: 28

فِی سِدۡرٖ مَّخۡضُودٖ

در کنار درختان بی‌خارِ سدر [هستند]؛

Ayah: 29

وَطَلۡحٖ مَّنضُودٖ

و درختان موز با خوشه‌هاى برهم‌نشسته

Ayah: 30

وَظِلّٖ مَّمۡدُودٖ

با سایه‌اى گسترده

Ayah: 31

وَمَآءٖ مَّسۡکُوبٖ

و آبِ همواره روان؛

Ayah: 32

وَفَٰکِهَةٖ کَثِیرَةٖ

و میوه‌هاى فراوان

Ayah: 33

لَّا مَقۡطُوعَةٖ وَلَا مَمۡنُوعَةٖ

که نه تمام می‌شود و نه ممنوع می‌گردد،

Ayah: 34

وَفُرُشٖ مَّرۡفُوعَةٍ

و بسترهای برافراشته [و ارزشمند]

Ayah: 35

إِنَّآ أَنشَأۡنَٰهُنَّ إِنشَآءٗ

و همسرانى که با آفرینشى ویژه پدید آوردیم [که زیبایی و جوانیِ جاودان دارند]؛

Ayah: 36

فَجَعَلۡنَٰهُنَّ أَبۡکَارًا

همواره دوشیزه‌اند

Ayah: 37

عُرُبًا أَتۡرَابٗا

و شوهردوستانی هم‌سن‌وسال هستند.

Ayah: 38

لِّأَصۡحَٰبِ ٱلۡیَمِینِ

[همۀ این نعمت‌ها،] براى سعادتمندان است

Ayah: 39

ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِینَ

که برخی از آنان از پیشینیان

Ayah: 40

وَثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِینَ

و برخی دیگر از متأخران هستند.

Ayah: 41

وَأَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلشِّمَالِ

و [اما] تیره‌بختان؛ چه تیره‌بختانی!

Ayah: 42

فِی سَمُومٖ وَحَمِیمٖ

در میان باد سوزان و آب جوشان قرار دارند

Ayah: 43

وَظِلّٖ مِّن یَحۡمُومٖ

و سایه‌هایى از دود سیاه

Ayah: 44

لَّا بَارِدٖ وَلَا کَرِیمٍ

که نه خنک است و نه خوش.

Ayah: 45

إِنَّهُمۡ کَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِکَ مُتۡرَفِینَ

آنان در دنیا ثروتمند و سرکش بودند

Ayah: 46

وَکَانُواْ یُصِرُّونَ عَلَى ٱلۡحِنثِ ٱلۡعَظِیمِ

و بر گناه بزرگِ [شرک] اصرار می‌ورزیدند؛

Ayah: 47

وَکَانُواْ یَقُولُونَ أَئِذَا مِتۡنَا وَکُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

و می‌گفتند: «آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوان شدیم، برانگیخته خواهیم شد؟

Ayah: 48

أَوَءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

آیا نیاکان ما [نیز برانگیخته می‌شوند]؟»

Ayah: 49

قُلۡ إِنَّ ٱلۡأَوَّلِینَ وَٱلۡأٓخِرِینَ

[ای پیامبر، به کافران] بگو: «بی‌تردید، گذشتگان و آیندگان،

Ayah: 50

لَمَجۡمُوعُونَ إِلَىٰ مِیقَٰتِ یَوۡمٖ مَّعۡلُومٖ

همه در وعده‌گاهِ قیامت جمع خواهند شد».

---

Ayah: 51

ثُمَّ إِنَّکُمۡ أَیُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلۡمُکَذِّبُونَ

آنگاه شما، اى گمراهان تکذیب‌کننده،

Ayah: 52

لَأٓکِلُونَ مِن شَجَرٖ مِّن زَقُّومٖ

قطعاً از [میوۀ] درخت زَقّوم خواهید خورد؛

Ayah: 53

فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

و شکم‌ها را از آن انباشته مى‌کنید؛

Ayah: 54

فَشَٰرِبُونَ عَلَیۡهِ مِنَ ٱلۡحَمِیمِ

آنگاه روی آن، آب جوشان مى‌نوشید؛

Ayah: 55

فَشَٰرِبُونَ شُرۡبَ ٱلۡهِیمِ

همچون شترانِ عطش‌زده.

Ayah: 56

هَٰذَا نُزُلُهُمۡ یَوۡمَ ٱلدِّینِ

این پذیرایىِ آنان در روز جزاست.

Ayah: 57

نَحۡنُ خَلَقۡنَٰکُمۡ فَلَوۡلَا تُصَدِّقُونَ

ماییم که شما را [از هیچ] آفریده‌ایم؛ پس چرا [آفرینشِ دوباره را] باور ندارید؟

Ayah: 58

أَفَرَءَیۡتُم مَّا تُمۡنُونَ

آیا به نطفه‌ای که [در رحِم همسرانتان] می‌ریزید، توجه کرده‌اید؟

Ayah: 59

ءَأَنتُمۡ تَخۡلُقُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

آیا شما آن را مى‌آفرینید یا ما آفریننده‌اش هستیم؟

Ayah: 60

نَحۡنُ قَدَّرۡنَا بَیۡنَکُمُ ٱلۡمَوۡتَ وَمَا نَحۡنُ بِمَسۡبُوقِینَ

ما مرگ را در میان شما مقدر کردیم و ناتوان نیستیم

Ayah: 61

عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمۡثَٰلَکُمۡ وَنُنشِئَکُمۡ فِی مَا لَا تَعۡلَمُونَ

که امثال شما را جایگزین [خودتان] کنیم و شما را به گونه‌اى که از آن بى‌خبرید، [در آفرینشى نو] پدید آوریم.

Ayah: 62

وَلَقَدۡ عَلِمۡتُمُ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُولَىٰ فَلَوۡلَا تَذَکَّرُونَ

شما که از آفرینش نخستین به روشنى آگاه شده‌اید، چرا [به یاد آخرت نمی‌افتید و] پند نمی‌گیرید؟

Ayah: 63

أَفَرَءَیۡتُم مَّا تَحۡرُثُونَ

آیا به دانه‌هایى که مى‌کارید، توجه کرده‌اید؟

Ayah: 64

ءَأَنتُمۡ تَزۡرَعُونَهُۥٓ أَمۡ نَحۡنُ ٱلزَّـٰرِعُونَ

آیا شما هستید که آن را مى‌رویانید یا ما رویاننده‌ایم؟

Ayah: 65

لَوۡ نَشَآءُ لَجَعَلۡنَٰهُ حُطَٰمٗا فَظَلۡتُمۡ تَفَکَّهُونَ

اگر مى‌خواستیم، آن را خاشاک مى‌کردیم؛ چنان که شگفت‌زده شوید.

Ayah: 66

إِنَّا لَمُغۡرَمُونَ

[و چنان آن را نابود می‌کردیم که بگویید:] «ما زیان کرده‌ایم؛

Ayah: 67

بَلۡ نَحۡنُ مَحۡرُومُونَ

بلکه همه چیز را از دست داده‌ایم».

Ayah: 68

أَفَرَءَیۡتُمُ ٱلۡمَآءَ ٱلَّذِی تَشۡرَبُونَ

آیا به آبى که مى‌نوشید توجه کرده‌اید؟

Ayah: 69

ءَأَنتُمۡ أَنزَلۡتُمُوهُ مِنَ ٱلۡمُزۡنِ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنزِلُونَ

آیا شما آن را از ابر فروباریدید یا ما فرودآورندۀ آن هستیم.

Ayah: 70

لَوۡ نَشَآءُ جَعَلۡنَٰهُ أُجَاجٗا فَلَوۡلَا تَشۡکُرُونَ

اگر مى‌خواستیم، آن را بسیار شور و تلخ مى‌کردیم؛ پس چرا شکر به جای نمی‌آورید؟

Ayah: 71

أَفَرَءَیۡتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِی تُورُونَ

آیا به آتشى که مى‌افروزید توجه کرده‌اید؟

Ayah: 72

ءَأَنتُمۡ أَنشَأۡتُمۡ شَجَرَتَهَآ أَمۡ نَحۡنُ ٱلۡمُنشِـُٔونَ

آیا شما درختش را آفریده‌اید یا ما آفریده‌ایم؟

Ayah: 73

نَحۡنُ جَعَلۡنَٰهَا تَذۡکِرَةٗ وَمَتَٰعٗا لِّلۡمُقۡوِینَ

ما این آتش را وسیلۀ یادآورى [عذاب دوزخ] و مایۀ برخوردارى [و راحتی] مسافران قرار داده‌ایم.

Ayah: 74

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّکَ ٱلۡعَظِیمِ

پس [ای پیامبر،] به نام پروردگارِ بزرگت تسبیح گوى [و او را به پاکی یاد کن].

Ayah: 75

۞فَلَآ أُقۡسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ

سوگند به جایگاه ستارگان

Ayah: 76

وَإِنَّهُۥ لَقَسَمٞ لَّوۡ تَعۡلَمُونَ عَظِیمٌ

که اگر بدانید، سوگند بزرگی است.

---

Ayah: 77

إِنَّهُۥ لَقُرۡءَانٞ کَرِیمٞ

که این [گفتار]، قرآنى گرانقدر است؛

Ayah: 78

فِی کِتَٰبٖ مَّکۡنُونٖ

در لوح محفوظ قرار دارد.

Ayah: 79

لَّا یَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلۡمُطَهَّرُونَ

جز فرشتگان پاک‌سیرت، کسی [آن را نمی‌بیند و] به آن دسترسی ندارد.

Ayah: 80

تَنزِیلٞ مِّن رَّبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ

از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است.

Ayah: 81

أَفَبِهَٰذَا ٱلۡحَدِیثِ أَنتُم مُّدۡهِنُونَ

آیا این سخن را سبک [و غیر قابل اعتنا] مى‌دانید؟!

Ayah: 82

وَتَجۡعَلُونَ رِزۡقَکُمۡ أَنَّکُمۡ تُکَذِّبُونَ

و به جای شکرِ روزی‌هایی که به شما داده شده است، آن را دروغ می‌پندارید؟

Ayah: 83

فَلَوۡلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلۡحُلۡقُومَ

آنگاه که [جان نزدیکانتان] به گلوگاه مى‌رسد

Ayah: 84

وَأَنتُمۡ حِینَئِذٖ تَنظُرُونَ

و شما در آن هنگام نظاره مى‌کنید

Ayah: 85

وَنَحۡنُ أَقۡرَبُ إِلَیۡهِ مِنکُمۡ وَلَٰکِن لَّا تُبۡصِرُونَ

و ما از شما به او نزدیک‌تریم؛ ولى نمى‌بینید.

Ayah: 86

فَلَوۡلَآ إِن کُنتُمۡ غَیۡرَ مَدِینِینَ

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‌شوید [و قیامتی نیست]،

Ayah: 87

تَرۡجِعُونَهَآ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ

و اگر راست مى‌گویید، چرا جانش را بازنمى‌گردانید؟

Ayah: 88

فَأَمَّآ إِن کَانَ مِنَ ٱلۡمُقَرَّبِینَ

اما اگر او در زمرۀ مقرّبان باشد،

Ayah: 89

فَرَوۡحٞ وَرَیۡحَانٞ وَجَنَّتُ نَعِیمٖ

در آرامش و گشایش و بهشت پرنعمت است؛

Ayah: 90

وَأَمَّآ إِن کَانَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡیَمِینِ

و اگر در زمرۀ سعادتمندان باشد،

Ayah: 91

فَسَلَٰمٞ لَّکَ مِنۡ أَصۡحَٰبِ ٱلۡیَمِینِ

[به او گفته می‌شود:] «سلامت و امنیت بر تو باد، که از سعادتمندان هستی»؛

Ayah: 92

وَأَمَّآ إِن کَانَ مِنَ ٱلۡمُکَذِّبِینَ ٱلضَّآلِّینَ

اما اگر از تکذیب‌کنندگان گمراه [و در زمرۀ تیره‌بختان] باشد،

Ayah: 93

فَنُزُلٞ مِّنۡ حَمِیمٖ

با آب جوشان [از او] پذیرایی می‌شود

Ayah: 94

وَتَصۡلِیَةُ جَحِیمٍ

و به [آتش] دوزخ در‌می‌آید.

Ayah: 95

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلۡیَقِینِ

این [وعدۀ پاداش و عذاب،] یقیناً حقیقت دارد [و تردیدی در وقوع آن نیست].

Ayah: 96

فَسَبِّحۡ بِٱسۡمِ رَبِّکَ ٱلۡعَظِیمِ

پس [ای پیامبر،] با [ذکرِ] نامِ پروردگار بزرگت [او را] تسبیح گوی.

---

Al-Wāqi‘ah