سوره قمر

سوره قمر

Ayah: 1

ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ

قیامت نزدیک شد و ماه [از هم] شکافت.

Ayah: 2

وَإِن یَرَوۡاْ ءَایَةٗ یُعۡرِضُواْ وَیَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ

اگر [کافران] معجزه‌ای ببینند، روی می‌گردانند و می‌گویند: «[این] جادویی [باطل و] زودگذر است».

Ayah: 3

وَکَذَّبُواْ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَکُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ

آنان [آیات و نشانه‌های الهی را] دروغ می‌پندارند و از هوای نفس خویش پیروی می‌کنند؛ و هر امرى [از پاداش و کیفرهای قیامت] در زمان مخصوص به خود قرار دارد.

Ayah: 4

وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِیهِ مُزۡدَجَرٌ

و مطمئناً [ماجرای عذاب اقوام گذشته و] اخبارى که باعث دست کشیدن از گناه می‌شود، به مشرکان رسیده است.

Ayah: 5

حِکۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞۖ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ

این [آیات الهى، دانش و] حکمتی رساست؛ ولى [برای افراد لجوج،] هشدارها سودی ندارد؛

Ayah: 6

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ یَوۡمَ یَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَیۡءٖ نُّکُرٍ

پس [ای پیامبر،] از آنان روى برتاب [و منتظر] روزى [باش] که [فرشتۀ] دعوت‌کننده [با دمیدن در صور] آنان را به امرى بس دشوار [و وحشتناک] فرا‌بخوانَد.

---

Ayah: 7

خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ یَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ کَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ

با دیدگانِ فروافتاده [از وحشت] از گورها خارج می‌شوند؛ [حرکتشان به سوی دادگاه الهی، چنان است که] گویى ملخ‌هایی پراکنده‌اند.

Ayah: 8

مُّهۡطِعِینَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ یَقُولُ ٱلۡکَٰفِرُونَ هَٰذَا یَوۡمٌ عَسِرٞ

[هراسناک] به سوى مُنادىِ [محشر] می‌شتابند و کافران مى‌گویند: «امروز، روز دشوارى است».

Ayah: 9

۞کَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَکَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونٞ وَٱزۡدُجِرَ

پیش از آنان، قوم نوح [نیز پیامبرشان را] تکذیب کردند و بندۀ ما را دروغگو خواندند و گفتند: «دیوانه است»؛ و او را سخت آزردند؛

Ayah: 10

فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّی مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ

تا آنجا که او پروردگارش را خواند [و گفت]: «من مغلوب شده‌ام؛ پس یاری‌ام فرما [و از آنان انتقام بگیر]».

Ayah: 11

فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ

ما نیز درهاى آسمان را براى [ریزشِ] رگبارى سیل‌آسا گشودیم.

Ayah: 12

وَفَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُیُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ

و از زمین نیز چشمه‌ها جارى ساختیم و آبها [از زمین و آسمان] براى طوفانى که مقدر شده بود، به هم پیوست.

Ayah: 13

وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَدُسُرٖ

و نوح را بر [کشتىِ] ساخته و پرداخته از تخته‌ها و میخ‌ها سوار کردیم

Ayah: 14

تَجۡرِی بِأَعۡیُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن کَانَ کُفِرَ

که تحت نظر [و حفاظتِ] ما حرکت مى‌کرد. این، پاداش کسى بود که [قومش] او را انکار کرده بودند.

Ayah: 15

وَلَقَد تَّرَکۡنَٰهَآ ءَایَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّکِرٖ

ما آن [کیفر و نجات] را نشانه‌اى [از قدرتِ خود] بر جاى گذاشتیم؛ آیا پندپذیرى هست؟

Ayah: 16

فَکَیۡفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ

[بنگرید] که عذاب و هشدارهای من چگونه بود.

Ayah: 17

وَلَقَدۡ یَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّکۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّکِرٖ

به راستی که قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیرى هست؟

Ayah: 18

کَذَّبَتۡ عَادٞ فَکَیۡفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ

قوم عاد [نیز پیامبرشان را] دروغگو پنداشتند؛ [ای اهل مکه، بنگرید که] عذاب و هشدار‌های من چگونه بود.

Ayah: 19

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَیۡهِمۡ رِیحٗا صَرۡصَرٗا فِی یَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ

ما تندبادى سرد و سخت را در یک روز شوم و طولانی بر آنان فرستادیم.

Ayah: 20

تَنزِعُ ٱلنَّاسَ کَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ

[طوفانی وحشتناک] که مردم را چنان از جاى مى‌کَنْد که گویى تنه‌های نخلِ ریشه‌کن‌شده بودند.

Ayah: 21

فَکَیۡفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ

[ای اهل مکه، بنگرید که] عذاب و هشدار‌های من چگونه بود.

Ayah: 22

وَلَقَدۡ یَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّکۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّکِرٖ

به راستی که قرآن را براى پندگرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیرى هست؟

Ayah: 23

کَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ

قوم ثمود [نیز] هشداردهندگان را دروغگو پنداشتند.

Ayah: 24

فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِی ضَلَٰلٖ وَسُعُرٍ

آنان گفتند: «آیا [سزاوار است] بشرى از میان خودمان را پیروى کنیم؟ در این صورت، در گمراهى و سردرگمى خواهیم بود.

Ayah: 25

أَءُلۡقِیَ ٱلذِّکۡرُ عَلَیۡهِ مِنۢ بَیۡنِنَا بَلۡ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٞ

آیا از میان همۀ ما، تنها بر او وحی نازل شده است؟ [چنین نیست؛] بلکه او دروغگویی خودپسند است».

Ayah: 26

سَیَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡکَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ

فردا خواهند دانست که دروغگوی خودپسند کیست.

Ayah: 27

إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ

[به صالح گفتیم:] «براى آزمایشِ آنان، ماده‌شترى [را که درخواست کرده‌اند، از دلِ کوه به سویشان] خواهیم فرستاد؛ پس مراقبِ رفتارشان باش و [بر آزارشان] شکیبایى کن.

---

Ayah: 28

وَنَبِّئۡهُمۡ أَنَّ ٱلۡمَآءَ قِسۡمَةُۢ بَیۡنَهُمۡۖ کُلُّ شِرۡبٖ مُّحۡتَضَرٞ

و به آنان اعلام کن که آب [چاه،] بین آنان [و آن ماده‌شتر] سهمیه‌بندی شده است و هر کس باید در نوبت خود حاضر شود».

Ayah: 29

فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ

ولى آنان همدستشان را ندا دادند؛ او نیز دست به کار شد و [شتر را] به قتل رساند.

Ayah: 30

فَکَیۡفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ

[ای اهل مکه، بنگرید که] عذاب و هشدار‌های من چگونه بود.

Ayah: 31

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَیۡهِمۡ صَیۡحَةٗ وَٰحِدَةٗ فَکَانُواْ کَهَشِیمِ ٱلۡمُحۡتَظِرِ

ما بانگ مرگباری بر آنان فرستادیم؛ به‌ناگاه [همگی] همچون گیاه خشکیده[ی بازمانده از کومه‌ها و حصارهای ساخته‌شده با نی و علف،] خرد و ریز شدند.

Ayah: 32

وَلَقَدۡ یَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّکۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّکِرٖ

به راستی که قرآن را براى پندگرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیرى هست؟

Ayah: 33

کَذَّبَتۡ قَوۡمُ لُوطِۭ بِٱلنُّذُرِ

قوم لوط [نیز] هشداردهندگان را دروغگو پنداشتند.

Ayah: 34

إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَیۡهِمۡ حَاصِبًا إِلَّآ ءَالَ لُوطٖۖ نَّجَّیۡنَٰهُم بِسَحَرٖ

[ما نیز] طوفانى ریگ‌بار بر سرشان فرستادیم [که همگی را هلاک کرد]؛ مگر خانوادۀ لوط که سحرگاهان آنان را نجات دادیم.

Ayah: 35

نِّعۡمَةٗ مِّنۡ عِندِنَاۚ کَذَٰلِکَ نَجۡزِی مَن شَکَرَ

[این نجات،] نعمتی از جانب ما بود؛ و به هر کس سپاسگزارى کند، این گونه پاداش مى‌دهیم.

Ayah: 36

وَلَقَدۡ أَنذَرَهُم بَطۡشَتَنَا فَتَمَارَوۡاْ بِٱلنُّذُرِ

لوط آنان را از کیفر [سخت] ما بیم داد؛ ولی آنان در برابر هشدار‌ها به مجادله [و ستیز] برخاستند.

Ayah: 37

وَلَقَدۡ رَٰوَدُوهُ عَن ضَیۡفِهِۦ فَطَمَسۡنَآ أَعۡیُنَهُمۡ فَذُوقُواْ عَذَابِی وَنُذُرِ

آنان از لوط خواستند که مهمانانش را [برای کام‌جویی] در اختیار‌شان بگذارد؛ ما نیز چشمانشان را کور کردیم [و گفتیم:] «طعم عذاب و [نتیجۀ] هشدار‌هایم را بچشید».

Ayah: 38

وَلَقَدۡ صَبَّحَهُم بُکۡرَةً عَذَابٞ مُّسۡتَقِرّٞ

و صبحگاهان عذابى پایدار آنان را فراگرفت.

Ayah: 39

فَذُوقُواْ عَذَابِی وَنُذُرِ

[و گفتیم:] «طعم عذاب و [نتیجۀ] هشدار‌هایم را بچشید».

Ayah: 40

وَلَقَدۡ یَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّکۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّکِرٖ

به راستی که قرآن را براى پندگرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیرى هست؟

Ayah: 41

وَلَقَدۡ جَآءَ ءَالَ فِرۡعَوۡنَ ٱلنُّذُرُ

هشداردهندگان به سراغ فرعونیان [نیز] رفتند.

Ayah: 42

کَذَّبُواْ بِـَٔایَٰتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذۡنَٰهُمۡ أَخۡذَ عَزِیزٖ مُّقۡتَدِرٍ

[ولى] آنان تمامى آیات ما را دروغ شمردند؛ ما نیز چنان [که شایستۀ پروردگار] شکست‌ناپذیرِ مقتدر [است،] آنان را عذاب کردیم.

Ayah: 43

أَکُفَّارُکُمۡ خَیۡرٞ مِّنۡ أُوْلَـٰٓئِکُمۡ أَمۡ لَکُم بَرَآءَةٞ فِی ٱلزُّبُرِ

[ای اهل مکه،] آیا کافران شما از آنان بهترند یا برای شما امان‌نامه‌ای در کتاب‌های [آسمانی پیشین نوشته شده] است؟

Ayah: 44

أَمۡ یَقُولُونَ نَحۡنُ جَمِیعٞ مُّنتَصِرٞ

یا می‌گویند: «ما جماعتی متحد و انتقام‌جو هستیم».

Ayah: 45

سَیُهۡزَمُ ٱلۡجَمۡعُ وَیُوَلُّونَ ٱلدُّبُرَ

به زودى [در جنگ بدر] جمعشان شکست می‌خورد و فرارى خواهند شد.

Ayah: 46

بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَأَمَرُّ

وعده‌گاهشان قیامت است که [نسبت به میدان بدر، روزگارى بسیار] سخت‌تر و تلخ‌تر است.

Ayah: 47

إِنَّ ٱلۡمُجۡرِمِینَ فِی ضَلَٰلٖ وَسُعُرٖ

گناهکاران در گمراهی و عذابند.

Ayah: 48

یَوۡمَ یُسۡحَبُونَ فِی ٱلنَّارِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ ذُوقُواْ مَسَّ سَقَرَ

روزی‌که با چهره‌هایشان در آتش کشیده می‌شوند [و به آنان می‌گویند:] «آتش دوزخ را بچشید».

Ayah: 49

إِنَّا کُلَّ شَیۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ

بی‌تردید، ما هر چیزی را به ‌اندازه آفریده‌ایم؛

---

Ayah: 50

وَمَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ کَلَمۡحِۭ بِٱلۡبَصَرِ

و [چون چیزی را اراده نماییم] فرمان ما فقط یک [کلمه یعنی «کُن»] است؛ به سرعتِ یک چشم ‌بر هم ‌زدن [یا کمتر، انجام می‌پذیرد].

Ayah: 51

وَلَقَدۡ أَهۡلَکۡنَآ أَشۡیَاعَکُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّکِرٖ

به تحقیق که ما [در گذشته] امثال شما [کافران] را نابود کرده‌ایم؛ پس آیا پندپذیرى هست؟ [که از این امر عبرت بگیرد و از کفر باز ایستد]؟

Ayah: 52

وَکُلُّ شَیۡءٖ فَعَلُوهُ فِی ٱلزُّبُرِ

و تمام کارهایی که [بندگان] انجام داده‌اند در نامه‌هاى اعمال[شان] ثبت شده است؛

Ayah: 53

وَکُلُّ صَغِیرٖ وَکَبِیرٖ مُّسۡتَطَرٌ

و هر [عمل] کوچک و بزرگی [در آن] نوشته شده است.

Ayah: 54

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِینَ فِی جَنَّـٰتٖ وَنَهَرٖ

پرهیزگاران در باغ‌ها و [کنار] جویبارهای [بهشتی] جای دارند؛

Ayah: 55

فِی مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِیکٖ مُّقۡتَدِرِۭ

در مجلسى سرشار از راستی [و شایستگی] و نزد فرمانروایی مقتدر.

---

Al-Qamar