سوره طور

سوره طور

Ayah: 1

وَٱلطُّورِ

سوگند به کوه طور

Ayah: 2

وَکِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ

و سوگند به کتاب نوشته‌شده

Ayah: 3

فِی رَقّٖ مَّنشُورٖ

در صحیفه‌ای گشوده

Ayah: 4

وَٱلۡبَیۡتِ ٱلۡمَعۡمُورِ

و سوگند به «بیت المَعمور» [که فرشتگان در آن، به عبادت پروردگار مشغولند]

Ayah: 5

وَٱلسَّقۡفِ ٱلۡمَرۡفُوعِ

و سوگند به [آسمان بلند، همان] سقف برافراشته [بر زمین]

Ayah: 6

وَٱلۡبَحۡرِ ٱلۡمَسۡجُورِ

و سوگند به دریای آکنده [از آب]

Ayah: 7

إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ لَوَٰقِعٞ

که بی‌تردید، عذاب پروردگارت به وقوع خواهد پیوست؛

Ayah: 8

مَّا لَهُۥ مِن دَافِعٖ

و هیچ بازدارنده‌اى ندارد.

Ayah: 9

یَوۡمَ تَمُورُ ٱلسَّمَآءُ مَوۡرٗا

روزى که آسمان به سختى در جنبش و اضطراب افتد

Ayah: 10

وَتَسِیرُ ٱلۡجِبَالُ سَیۡرٗا

و کوه‌ها با حرکتى شدید روان شوند.

Ayah: 11

فَوَیۡلٞ یَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُکَذِّبِینَ

در آن روز، واى به حال تکذیب‌کنندگان!

Ayah: 12

ٱلَّذِینَ هُمۡ فِی خَوۡضٖ یَلۡعَبُونَ

همان کسانی که در بیهوده‌گویى، سرگرم بازى‌اند.

Ayah: 13

یَوۡمَ یُدَعُّونَ إِلَىٰ نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا

روزى که با خشونت به سوى آتش دوزخ رانده مى‌شوند.

Ayah: 14

هَٰذِهِ ٱلنَّارُ ٱلَّتِی کُنتُم بِهَا تُکَذِّبُونَ

[به آنان گفته می‌شود:] «این [همان] آتشی است که آن را دروغ می‌پنداشتید.

---

Ayah: 15

أَفَسِحۡرٌ هَٰذَآ أَمۡ أَنتُمۡ لَا تُبۡصِرُونَ

آیا این [آتش و عذاب] جادوست یا [هنوز هم آن را] نمی‌بینید؟

Ayah: 16

ٱصۡلَوۡهَا فَٱصۡبِرُوٓاْ أَوۡ لَا تَصۡبِرُواْ سَوَآءٌ عَلَیۡکُمۡۖ إِنَّمَا تُجۡزَوۡنَ مَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

به آتش درآیید [و بسوزید] که شکیبایی و ناشکیباییِ شما [در برابر شعله‌های سوزانش] برایتان یکسان است؛ تنها در برابر آنچه کرده‌اید، مجازات مى‌شوید».

Ayah: 17

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِینَ فِی جَنَّـٰتٖ وَنَعِیمٖ

به راستی که پرهیزگاران در باغ‌های بهشت در ناز و نعمتند؛

Ayah: 18

فَٰکِهِینَ بِمَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ وَوَقَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡ عَذَابَ ٱلۡجَحِیمِ

و از بخشش‌های [بی‌دریغِ] پروردگارشان و از اینکه از عذاب دوزخ نگاهشان داشته است شادمانند.

Ayah: 19

کُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِیٓـَٔۢا بِمَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

[به آنان گفته می‌شود:] «به پاداشِ کردارتان [در دنیا، اینک] گوارا بخورید و بیاشامید».

Ayah: 20

مُتَّکِـِٔینَ عَلَىٰ سُرُرٖ مَّصۡفُوفَةٖۖ وَزَوَّجۡنَٰهُم بِحُورٍ عِینٖ

در حالى که بر تخت‌هایى ردیف‌شده تکیه زده‌اند و حور العین را به همسریِ آنان درمی‌آوریم.

Ayah: 21

وَٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ وَٱتَّبَعَتۡهُمۡ ذُرِّیَّتُهُم بِإِیمَٰنٍ أَلۡحَقۡنَا بِهِمۡ ذُرِّیَّتَهُمۡ وَمَآ أَلَتۡنَٰهُم مِّنۡ عَمَلِهِم مِّن شَیۡءٖۚ کُلُّ ٱمۡرِیِٕۭ بِمَا کَسَبَ رَهِینٞ

مؤمنانى که فرزندانشان در ایمان پیرو آنان بودند، فرزندانشان را [نیز در بهشت] به آنان ملحق خواهیم کرد و از [پاداش] عملشان ذره‌اى نمى‌کاهیم؛ چرا که [سرنوشتِ] هر کس در گرو دستاورد خودِ اوست [و گناه دیگری را به دوش نمی‌کشد].

Ayah: 22

وَأَمۡدَدۡنَٰهُم بِفَٰکِهَةٖ وَلَحۡمٖ مِّمَّا یَشۡتَهُونَ

[در بهشت، از] هر نوع میوه و گوشتى که بخواهند، پى‌درپى در دسترسشان قرار مى‌دهیم.

Ayah: 23

یَتَنَٰزَعُونَ فِیهَا کَأۡسٗا لَّا لَغۡوٞ فِیهَا وَلَا تَأۡثِیمٞ

در آنجا جام‌های شرابى از دست یکدیگر مى‌گیرند که نه موجب بیهوده‌گویى است و نه گناه؛

Ayah: 24

۞وَیَطُوفُ عَلَیۡهِمۡ غِلۡمَانٞ لَّهُمۡ کَأَنَّهُمۡ لُؤۡلُؤٞ مَّکۡنُونٞ

و نوجوانانى [که براى خدمت] پیرامونشان در رفت و آمدند، گویی [از زیبایی و سپیدرویی] همچون مرواریدى پنهان [در صدف] هستند.

Ayah: 25

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ یَتَسَآءَلُونَ

[بهشتیان] به یکدیگر روی می‌آورند [و] از [دنیا و احوال گذشتۀ] خود سؤال می‌کنند.

Ayah: 26

قَالُوٓاْ إِنَّا کُنَّا قَبۡلُ فِیٓ أَهۡلِنَا مُشۡفِقِینَ

می‌گویند: «ما در دنیا، در خانوادۀ خود [از عذاب الهی] می‌ترسیدیم.

Ayah: 27

فَمَنَّ ٱللَّهُ عَلَیۡنَا وَوَقَىٰنَا عَذَابَ ٱلسَّمُومِ

الله [با نعمت اسلام] بر ما منت نهاد و ما را از عذاب سوزان [دوزخ] محافظت کرد.

Ayah: 28

إِنَّا کُنَّا مِن قَبۡلُ نَدۡعُوهُۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡبَرُّ ٱلرَّحِیمُ

ما در زندگی دنیا، همواره او را [عبادت می‌کردیم و به ربوبیت] می‌خواندیم. بی‌تردید، او نیکوکار مهربان است».

Ayah: 29

فَذَکِّرۡ فَمَآ أَنتَ بِنِعۡمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٖ وَلَا مَجۡنُونٍ

[ای پیامبر، با آیات قرآن به مردم] اندرز بده که به لطف پروردگارت [تو برخلاف ادعای کافران،] نه کاهنى و نه مجنون.

Ayah: 30

أَمۡ یَقُولُونَ شَاعِرٞ نَّتَرَبَّصُ بِهِۦ رَیۡبَ ٱلۡمَنُونِ

آیا می‌گویند: «محمد شاعری است که منتظریم تا مرگش فرارسد [و از سخنانش رهایی یابیم]؟»

Ayah: 31

قُلۡ تَرَبَّصُواْ فَإِنِّی مَعَکُم مِّنَ ٱلۡمُتَرَبِّصِینَ

بگو: «منتظر [مرگِ من] باشید؛ من [نیز] با شما منتظر خواهم ماند [تا عذابتان را به چشم ببینم]».

---

Ayah: 32

أَمۡ تَأۡمُرُهُمۡ أَحۡلَٰمُهُم بِهَٰذَآۚ أَمۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آیا عقل‌هایشان به [بیان] این [سخنان باطل] حُکم مى‌کند یا [اساساً] مردمی سرکش هستند؟

Ayah: 33

أَمۡ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُۥۚ بَل لَّا یُؤۡمِنُونَ

آیا می‌گویند: «[محمد] قرآن را جعل کرده است؟» [هرگز چنین نیست؛] بلکه [غرق در تکبرند که] ایمان نمی‌آورند.

Ayah: 34

فَلۡیَأۡتُواْ بِحَدِیثٖ مِّثۡلِهِۦٓ إِن کَانُواْ صَٰدِقِینَ

اگر راست مى‌گویند، سخنى مانند آن بیاورند.

Ayah: 35

أَمۡ خُلِقُواْ مِنۡ غَیۡرِ شَیۡءٍ أَمۡ هُمُ ٱلۡخَٰلِقُونَ

آیا آنان از هیچ آفریده شده‌اند یا خود آفرینندۀ خویشند؟

Ayah: 36

أَمۡ خَلَقُواْ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَۚ بَل لَّا یُوقِنُونَ

آیا آنان آسمان‌ها و زمین را آفریده‌اند؟ [نه،] بلکه آنان یقین ندارند [که الله آفرینندۀ مطلق است].

Ayah: 37

أَمۡ عِندَهُمۡ خَزَآئِنُ رَبِّکَ أَمۡ هُمُ ٱلۡمُصَۜیۡطِرُونَ

آیا گنجینه‌های [نعمت و هدایت] پروردگارت نزد آنان است؟ آیا [بر همه چیز] تسلط دارند؟

Ayah: 38

أَمۡ لَهُمۡ سُلَّمٞ یَسۡتَمِعُونَ فِیهِۖ فَلۡیَأۡتِ مُسۡتَمِعُهُم بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِینٍ

آیا نردبانى دارند که [گفتار فرشتگان وحى را] به وسیلۀ آن مى‌شنوند؟ هر کس شنیده است، باید دلیلى روشن بیاورد.

Ayah: 39

أَمۡ لَهُ ٱلۡبَنَٰتُ وَلَکُمُ ٱلۡبَنُونَ

آیا الله فرزندان دختر دارد و شما پسر؟

Ayah: 40

أَمۡ تَسۡـَٔلُهُمۡ أَجۡرٗا فَهُم مِّن مَّغۡرَمٖ مُّثۡقَلُونَ

[ای پیامبر،] آیا پاداشی از آنان درخواست می‌کنی که [که از پرداخت آن در رنجند و هزینه‌اش] برایشان [گران و] سنگین است؟

Ayah: 41

أَمۡ عِندَهُمُ ٱلۡغَیۡبُ فَهُمۡ یَکۡتُبُونَ

آیا از عالم غیب آگاهند و [خبرهاى نهان را] می‌نویسند؟

Ayah: 42

أَمۡ یُرِیدُونَ کَیۡدٗاۖ فَٱلَّذِینَ کَفَرُواْ هُمُ ٱلۡمَکِیدُونَ

آیا قصد نیرنگ [و نقشۀ پلیدی برایت] دارند؟ ولى کافران خود گرفتار نیرنگ [و تدبیر الهی] هستند.

Ayah: 43

أَمۡ لَهُمۡ إِلَٰهٌ غَیۡرُ ٱللَّهِۚ سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا یُشۡرِکُونَ

آیا آنان معبودی غیر از الله دارند؟ الله از چیزهایی که [با او] شریک قرار می‌دهند پاک و منزه است.

Ayah: 44

وَإِن یَرَوۡاْ کِسۡفٗا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ سَاقِطٗا یَقُولُواْ سَحَابٞ مَّرۡکُومٞ

[این کافران، حتی] اگر پاره‌هاى از آسمان را نیز در حال سقوط ببینند، [باز هم ایمان نمى‌آورند و] مى‌گویند: «ابرى متراکم است».

Ayah: 45

فَذَرۡهُمۡ حَتَّىٰ یُلَٰقُواْ یَوۡمَهُمُ ٱلَّذِی فِیهِ یُصۡعَقُونَ

پس آنان را [به حال خود] رها کن تا با روزِ موعودشان که [با نخستین دمیدنِ صور] مدهوش مرگ می‌گردند، مواجه شوند.

Ayah: 46

یَوۡمَ لَا یُغۡنِی عَنۡهُمۡ کَیۡدُهُمۡ شَیۡـٔٗا وَلَا هُمۡ یُنصَرُونَ

روزى که نیرنگشان سودمند نخواهد بود و [از هیچ سو] یارى نمی‌شوند.

Ayah: 47

وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُواْ عَذَابٗا دُونَ ذَٰلِکَ وَلَٰکِنَّ أَکۡثَرَهُمۡ لَا یَعۡلَمُونَ

ستمکاران [در دنیا نیز به دست مؤمنان] به عذاب دیگرى گرفتار خواهند شد؛ ولى بیشتر آنان نمى‌دانند.

Ayah: 48

وَٱصۡبِرۡ لِحُکۡمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعۡیُنِنَاۖ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ

[ای پیامبر،] در برابر حکم پروردگارت شکیبا باش؛ زیرا تو تحت نظر و حفاظت مایی؛ و هنگامی که [از خواب یا به قصد عبادت] برمی‌خیزی، پروردگارت را به پاکی ستایش کن.

Ayah: 49

وَمِنَ ٱلَّیۡلِ فَسَبِّحۡهُ وَإِدۡبَٰرَ ٱلنُّجُومِ

و [نیز در پاسى] از شب او را تسبیح بگوی [و نماز بگزار] و به هنگام افول ستارگان [در سپیده‌دم نیز نماز صبح بگزار].

---

At-Toor