سوره ذاریات

سوره ذاریات

Ayah: 1

وَٱلذَّـٰرِیَٰتِ ذَرۡوٗا

سوگند به بادهاى خاک [و باران] ‌افشان

Ayah: 2

فَٱلۡحَٰمِلَٰتِ وِقۡرٗا

و سوگند به ابرهای سنگین‌بار [از باران]

Ayah: 3

فَٱلۡجَٰرِیَٰتِ یُسۡرٗا

و سوگند به کشتی‌های سبک‌سیر

Ayah: 4

فَٱلۡمُقَسِّمَٰتِ أَمۡرًا

و سوگند به فرشتگانی که کارها را [به امر الله] تقسیم می‌کنند

Ayah: 5

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٞ

که آنچه [در مورد پاداش و عذاب] به شما وعده داده شده حقیقت دارد؛

Ayah: 6

وَإِنَّ ٱلدِّینَ لَوَٰقِعٞ

و [روز] جزا قطعاً به وقوع مى‌پیوندد.

---

Ayah: 7

وَٱلسَّمَآءِ ذَاتِ ٱلۡحُبُکِ

سوگند به آسمان که [با ستارگان آراسته شده، و گویی] دارای راه‌هاست،

Ayah: 8

إِنَّکُمۡ لَفِی قَوۡلٖ مُّخۡتَلِفٖ

که شما [در مورد پیامبر و قرآن] اختلاف‌نظر دارید.

Ayah: 9

یُؤۡفَکُ عَنۡهُ مَنۡ أُفِکَ

هر کس [از راه حق] بازگردانده شود، از [ایمان به] پیامبر و قرآن نیز بازگردانده خواهد شد.

Ayah: 10

قُتِلَ ٱلۡخَرَّـٰصُونَ

مرگ [و لعنت] بر دروغگویان!

Ayah: 11

ٱلَّذِینَ هُمۡ فِی غَمۡرَةٖ سَاهُونَ

همان کسانى که در ورطۀ جهل، غافلند.

Ayah: 12

یَسۡـَٔلُونَ أَیَّانَ یَوۡمُ ٱلدِّینِ

آنان [پیوسته و از روى انکار] مى‌پرسند: «روز جزا چه زمانى است؟»

Ayah: 13

یَوۡمَ هُمۡ عَلَى ٱلنَّارِ یُفۡتَنُونَ

همان روزى است که به آتش مجازات مى‌شوند؛

Ayah: 14

ذُوقُواْ فِتۡنَتَکُمۡ هَٰذَا ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

[و به آنان گفته می‌شود:] «عذاب خود را بچشید؛ این همان آتشى است که به شتاب مى‌خواستید».

Ayah: 15

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِینَ فِی جَنَّـٰتٖ وَعُیُونٍ

[در روز قیامت،] مسلماً پرهیزگاران در باغ‌هایی [از بهشت] و [کنار] چشمه‌سارها به سر مى‌برند؛

Ayah: 16

ءَاخِذِینَ مَآ ءَاتَىٰهُمۡ رَبُّهُمۡۚ إِنَّهُمۡ کَانُواْ قَبۡلَ ذَٰلِکَ مُحۡسِنِینَ

آنچه پروردگارشان به آنان عطا کرده است دریافت مى‌دارند؛ زیرا در [زندگیِ] گذشته نیکوکار بوده‌اند.

Ayah: 17

کَانُواْ قَلِیلٗا مِّنَ ٱلَّیۡلِ مَا یَهۡجَعُونَ

آنان ‌اندکى از شب را مى‌خفتند [و بقیه را به نماز و نیایش مشغول بودند]

Ayah: 18

وَبِٱلۡأَسۡحَارِ هُمۡ یَسۡتَغۡفِرُونَ

و سحرگاهان [از الله] آمرزش مى‌خواستند

Ayah: 19

وَفِیٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ حَقّٞ لِّلسَّآئِلِ وَٱلۡمَحۡرُومِ

و در اموالشان براى سائل و محروم، حقى [معیّن از صدقه و زکات] بود.

Ayah: 20

وَفِی ٱلۡأَرۡضِ ءَایَٰتٞ لِّلۡمُوقِنِینَ

و در زمین نشانه‌ها[ى قدرت الهى] براى اهل یقین پدیدار است؛

Ayah: 21

وَفِیٓ أَنفُسِکُمۡۚ أَفَلَا تُبۡصِرُونَ

و در وجود خودتان، آیا نمى‌بینید؟

Ayah: 22

وَفِی ٱلسَّمَآءِ رِزۡقُکُمۡ وَمَا تُوعَدُونَ

و رِزق و روزی‌تان و آنچه [از کیفر و پاداش و خیر و شر که] به شما وعده داده می‌شود، در آسمان است.

Ayah: 23

فَوَرَبِّ ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِ إِنَّهُۥ لَحَقّٞ مِّثۡلَ مَآ أَنَّکُمۡ تَنطِقُونَ

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که وعده[ی قیامت و پاداش و عذاب] همچون سخن گفتنتان، حقیقی و قطعى است.

Ayah: 24

هَلۡ أَتَىٰکَ حَدِیثُ ضَیۡفِ إِبۡرَٰهِیمَ ٱلۡمُکۡرَمِینَ

[ای پیامبر] آیا داستان میهمانان گرامى ابراهیم به تو رسیده است؟

Ayah: 25

إِذۡ دَخَلُواْ عَلَیۡهِ فَقَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞ قَوۡمٞ مُّنکَرُونَ

آنگاه که بر او وارد شدند و سلام گفتند، او گفت: «سلام» [و زیر لب گفت:] «گروهى ناشناسند».

Ayah: 26

فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِینٖ

آنگاه آهسته نزد خانوادۀ خود رفت و [گوشتِ بریانِ] گوساله‌اى فربه [براى پذیرایى] آورد.

Ayah: 27

فَقَرَّبَهُۥٓ إِلَیۡهِمۡ قَالَ أَلَا تَأۡکُلُونَ

[او غذا را] نزد آنان گذاشت [و چند لحظه بعد] گفت: «آیا نمی‌خورید؟»

Ayah: 28

فَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِیفَةٗۖ قَالُواْ لَا تَخَفۡۖ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَٰمٍ عَلِیمٖ

[چون دست به غذا نزدند] از آنان احساس ترس کرد؛ گفتند: نترس [ما فرشته‌ایم]؛ و او را به [تولد] پسرى دانا بشارت دادند.

Ayah: 29

فَأَقۡبَلَتِ ٱمۡرَأَتُهُۥ فِی صَرَّةٖ فَصَکَّتۡ وَجۡهَهَا وَقَالَتۡ عَجُوزٌ عَقِیمٞ

همسرش با فریاد [و شگفتى] پیش آمد و در حالى که به صورت خود مى‌زد گفت: «پیرزنى نازا [فرزند می‌زاید]؟!»

Ayah: 30

قَالُواْ کَذَٰلِکِ قَالَ رَبُّکِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡحَکِیمُ ٱلۡعَلِیمُ

[فرشتگان] گفتند: «پروردگارت اینچنین فرموده است؛ و بی‌گمان، او حکیمِ داناست».

---

Ayah: 31

۞قَالَ فَمَا خَطۡبُکُمۡ أَیُّهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ

[ابراهیم] گفت: «ای فرستادگان [الله،] کار و مأموریت شما چیست؟»

Ayah: 32

قَالُوٓاْ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمٖ مُّجۡرِمِینَ

[فرشتگان] گفتند: «ما برای [مجازات] قومی مجرم [و گناهکار] فرستاده شده‌ایم

Ayah: 33

لِنُرۡسِلَ عَلَیۡهِمۡ حِجَارَةٗ مِّن طِینٖ

تا سنگ‌هایی از گلِ [سخت‌شده] بر سرشان فروباریم.

Ayah: 34

مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّکَ لِلۡمُسۡرِفِینَ

[سنگ‌هایی] که نزد پروردگارت، برای اسرافکاران، نشان گذاشته شده است».

Ayah: 35

فَأَخۡرَجۡنَا مَن کَانَ فِیهَا مِنَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ

مؤمنانی را که در آن [شهرهای قوم لوط] بودند، [پیش از نزول عذاب] بیرون آوردیم؛

Ayah: 36

فَمَا وَجَدۡنَا فِیهَا غَیۡرَ بَیۡتٖ مِّنَ ٱلۡمُسۡلِمِینَ

ولى در آنجا فقط یک خانواده را یافتیم که [نسبت به اوامر الهی] تسلیم بودند.

Ayah: 37

وَتَرَکۡنَا فِیهَآ ءَایَةٗ لِّلَّذِینَ یَخَافُونَ ٱلۡعَذَابَ ٱلۡأَلِیمَ

و در آن [شهرها] براى مردمى که از عذاب دردناک [الهی] ترس دارند، نشانه‌اى روشن بر جاى گذاشتیم.

Ayah: 38

وَفِی مُوسَىٰٓ إِذۡ أَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِینٖ

در [داستان] موسی [نیز نشانه و عبرتی است]؛ آنگاه که او را با دلیلی روشن نزد فرعون فرستادیم.

Ayah: 39

فَتَوَلَّىٰ بِرُکۡنِهِۦ وَقَالَ سَٰحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٞ

ولى [فرعون] با تکیه بر قدرتش، روی برگرداند [و حق را نپذیرفت] و گفت: «[این مرد، یا] جادوگر است یا دیوانه».

Ayah: 40

فَأَخَذۡنَٰهُ وَجُنُودَهُۥ فَنَبَذۡنَٰهُمۡ فِی ٱلۡیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٞ

او را همراه سپاهیانش گرفتیم و به دریا افکندیم [و هلاک کردیم]؛ در حالى که [در لحظۀ مرگ، خود را به خاطر نافرمانی و کفرش] سرزنش مى‌کرد.

Ayah: 41

وَفِی عَادٍ إِذۡ أَرۡسَلۡنَا عَلَیۡهِمُ ٱلرِّیحَ ٱلۡعَقِیمَ

در [داستان قوم] عاد [نیز درس عبرتی است]؛ آنگاه که تندبادى بی‌خیر و برکت بر آنان فرستادیم.

Ayah: 42

مَا تَذَرُ مِن شَیۡءٍ أَتَتۡ عَلَیۡهِ إِلَّا جَعَلَتۡهُ کَٱلرَّمِیمِ

[تندبادی] که بر هر چه وزید، آن را خاک و خاشاک کرد.

Ayah: 43

وَفِی ثَمُودَ إِذۡ قِیلَ لَهُمۡ تَمَتَّعُواْ حَتَّىٰ حِینٖ

در [داستان قوم] ثمود [نیز درس عبرتی است] آنگاه که [توسط پیامبرشان صالح] به آنان گفته شد: «اندکی [از لذت‌های زندگی] بهره‌مند شوید [که تنها سه روز فرصت دارید]».

Ayah: 44

فَعَتَوۡاْ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَتۡهُمُ ٱلصَّـٰعِقَةُ وَهُمۡ یَنظُرُونَ

آنان از فرمان پروردگارشان سرپیچی کردند؛ پس در حالی که چشم به راه بودند، بانگ عذاب آنان را فراگرفت.

Ayah: 45

فَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ مِن قِیَامٖ وَمَا کَانُواْ مُنتَصِرِینَ

[چنان بر زمین افتادند که] نه توان برخاستن [و گریز] داشتند و نه یاراى دفاع.

Ayah: 46

وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ کَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِینَ

پیش از آن، قوم نوح را که گروهى نافرمان بودند [هلاک کردیم].

Ayah: 47

وَٱلسَّمَآءَ بَنَیۡنَٰهَا بِأَیۡیْدٖ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ

ما آسمان را به توان [خود] بنا نهادیم و همواره آن را وسعت می‌بخشیم؛

Ayah: 48

وَٱلۡأَرۡضَ فَرَشۡنَٰهَا فَنِعۡمَ ٱلۡمَٰهِدُونَ

و زمین را [برای زندگی] گستردیم و چه نیک گستراننده‌ای هستیم!

Ayah: 49

وَمِن کُلِّ شَیۡءٍ خَلَقۡنَا زَوۡجَیۡنِ لَعَلَّکُمۡ تَذَکَّرُونَ

و همه چیز را به صورت زوج [= نر و ماده] آفریدیم؛ باشد که [توجه کنید و] پند گیرید.

Ayah: 50

فَفِرُّوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۖ إِنِّی لَکُم مِّنۡهُ نَذِیرٞ مُّبِینٞ

[ای پیامبر، به مردم بگو:] «به سوى الله بشتابید که من هشداردهنده‌ای آشکار از جانب او برای شما هستم؛

Ayah: 51

وَلَا تَجۡعَلُواْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَۖ إِنِّی لَکُم مِّنۡهُ نَذِیرٞ مُّبِینٞ

و در کنار الله معبود دیگرى قرار ندهید که من از [جانب] او هشداردهنده‌اى آشکار برایتان هستم».

---

Ayah: 52

کَذَٰلِکَ مَآ أَتَى ٱلَّذِینَ مِن قَبۡلِهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا قَالُواْ سَاحِرٌ أَوۡ مَجۡنُونٌ

هر پیامبری که بر پیشینیانشان مبعوث شد، همین گونه گفتند: «[او یا] جادوگر است یا دیوانه».

Ayah: 53

أَتَوَاصَوۡاْ بِهِۦۚ بَلۡ هُمۡ قَوۡمٞ طَاغُونَ

آیا یکدیگر را به این [کفر و تکذیب] سفارش کرده بودند؟ نه، بلکه مردمی سرکش بودند.

Ayah: 54

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ فَمَآ أَنتَ بِمَلُومٖ

پس [ای پیامبر،] از آنان روی بگردان که تو [به خاطر کفر آنان] هرگز سزاوار سرزنش نیستی.

Ayah: 55

وَذَکِّرۡ فَإِنَّ ٱلذِّکۡرَىٰ تَنفَعُ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ

و [پیوسته به آنان] تذکر بده که قطعاً تذکر براى مؤمنان سودبخش است.

Ayah: 56

وَمَا خَلَقۡتُ ٱلۡجِنَّ وَٱلۡإِنسَ إِلَّا لِیَعۡبُدُونِ

و جن و انس را فقط برای این آفریده‌ام که مرا عبادت کنند [و از بندگىِ دیگران سر باز زنند].

Ayah: 57

مَآ أُرِیدُ مِنۡهُم مِّن رِّزۡقٖ وَمَآ أُرِیدُ أَن یُطۡعِمُونِ

نه از آنان روزى مى‌خواهم، نه اینکه مرا خوراک دهند؛

Ayah: 58

إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلرَّزَّاقُ ذُو ٱلۡقُوَّةِ ٱلۡمَتِینُ

[زیرا] الله است که روزی‌رسانِ نیرومند و برقرار است.

Ayah: 59

فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُواْ ذَنُوبٗا مِّثۡلَ ذَنُوبِ أَصۡحَٰبِهِمۡ فَلَا یَسۡتَعۡجِلُونِ

ستمکاران [مشرک نیز] همچون یاران [گذشتۀ] خویش، سهمى از عذاب دارند؛ پس به شتاب [آن را] از من نخواهند.

Ayah: 60

فَوَیۡلٞ لِّلَّذِینَ کَفَرُواْ مِن یَوۡمِهِمُ ٱلَّذِی یُوعَدُونَ

واى بر کافران از [عذاب] روزی که به آن وعده داده می‌شوند!

---

Adh-Dhāriyāt