سوره صافات

سوره صافات

Ayah: 1

وَٱلصَّـٰٓفَّـٰتِ صَفّٗا

سوگند به فرشتگان صف‌به‌صف [که برای عبادت پروردگار ایستاده‌اند]

Ayah: 2

فَٱلزَّـٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

و سوگند به فرشتگانی که ابرها را می‌رانند

Ayah: 3

فَٱلتَّـٰلِیَٰتِ ذِکۡرًا

و سوگند به فرشتگانی که قرآن تلاوت می‌کنند

Ayah: 4

إِنَّ إِلَٰهَکُمۡ لَوَٰحِدٞ

[که] بی‌تردید، معبود شما یکتاست.

Ayah: 5

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَیۡنَهُمَا وَرَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

[همان] پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنهاست و پروردگار [خورشید در غروب‌گاه‌ها و] طلوع‌گاه‌ها.

Ayah: 6

إِنَّا زَیَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡیَا بِزِینَةٍ ٱلۡکَوَاکِبِ

به راستی که ما آسمان دنیا را با زیورِ ستارگان آراستیم

Ayah: 7

وَحِفۡظٗا مِّن کُلِّ شَیۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

و [آن را] از [دسترس] هر شیطان سرکشی حفظ کردیم.

Ayah: 8

لَّا یَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَیُقۡذَفُونَ مِن کُلِّ جَانِبٖ

[آن شیاطین، هرگز] نمی‌توانند [سخنان فرشتگان] عالم بالا را بشنوند و از هر سو [با شهاب‌های آتشین] تیرباران می‌شوند.

Ayah: 9

دُحُورٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

[از ورود آنان، به عالم فرشتگان جلوگیری می‌شود و همواره به] عقب رانده می‌شوند و عذابی جاودان [در پیش] دارند؛

Ayah: 10

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

مگر کسی [از شیاطین] که ناگهان چیزی [از گفتگوی فرشتگان را] برباید که [در این صورت،] شهابی درخشان او را دنبال می‌کند.

Ayah: 11

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآۚ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِینٖ لَّازِبِۭ

پس از آنان [= کافران] بپرس که آیا آفرینش [پیکرهای] آنان سخت‌تر است یا آنچه که ما [از زمین و آسمان‌ها و جهان بیکران] آفریده‌ایم؛ [در حالی که] ما آنها از گِلى [بی‌ارزش و] چسبنده پدید آوردیم.

Ayah: 12

بَلۡ عَجِبۡتَ وَیَسۡخَرُونَ

تو [از انکار آنان] در شگفتی و آنها [نیز سخنانت را دربارۀ قیامت] مسخره می‌کنند.

Ayah: 13

وَإِذَا ذُکِّرُواْ لَا یَذۡکُرُونَ

و چون پند داده ‌شوند، نمی‌پذیرند.

Ayah: 14

وَإِذَا رَأَوۡاْ ءَایَةٗ یَسۡتَسۡخِرُونَ

و چون نشانه‌ای [در مورد راستگویی پیامبر] می‌بینند، [آن را] به تمسخر می‌گیرند

Ayah: 15

وَقَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِینٌ

و می‌گویند: «این [قرآن، چیزی] نیست، مگر جادویی آشکار.

Ayah: 16

أَءِذَا مِتۡنَا وَکُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوان شدیم، برانگیخته خواهیم شد؟

Ayah: 17

أَوَءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

آیا پدران ما [نیز برانگیخته می‌شوند]؟»

Ayah: 18

قُلۡ نَعَمۡ وَأَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

بگو: «آری؛ شما در حالی که خوار هستید [زنده می‌شوید]».

Ayah: 19

فَإِنَّمَا هِیَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ یَنظُرُونَ

[وقوع قیامت،] تنها با یک بانگ [سهمناک] است و ناگهان [همه از قبرها بیرون می‌آیند و در انتظار دستور پروردگار، وحشت قیامت را] نظاره می‌کنند.

Ayah: 20

وَقَالُواْ یَٰوَیۡلَنَا هَٰذَا یَوۡمُ ٱلدِّینِ

و می‌گویند: «وای بر ما! این [همان] روز جزاست».

Ayah: 21

هَٰذَا یَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِی کُنتُم بِهِۦ تُکَذِّبُونَ

[گفته می‌شود: «آری،] این همان روز داوری است که آن را انکار می‌کردید».

Ayah: 22

۞ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِینَ ظَلَمُواْ وَأَزۡوَٰجَهُمۡ وَمَا کَانُواْ یَعۡبُدُونَ

[به فرشتگان گفته می‌شود:] «گرد آورید کسانی را که [با شرک به خویش] ستم کرده‌اند با [همفکران و] همانندهایشان و آنچه عبادت می‌کردند

Ayah: 23

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِیمِ

به جاى الله؛ و آنان را به راه دوزخ هدایت کنید.

Ayah: 24

وَقِفُوهُمۡۖ إِنَّهُم مَّسۡـُٔولُونَ

و آنان را نگه دارید که قطعاً [پیش از رفتن به دوزخ] بازخواست خواهند شد».

---

Ayah: 25

مَا لَکُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

[از دوزخیان می‌پرسند:] «چرا [مانند دنیا] از یکدیگر حمایت نمى‌کنید؟»

Ayah: 26

بَلۡ هُمُ ٱلۡیَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

بلکه امروز [همگی] تسلیم [امرِ پروردگار] هستند.

Ayah: 27

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ یَتَسَآءَلُونَ

و سرزنش‌کنان به یکدیگر رو می‌کنند

Ayah: 28

قَالُوٓاْ إِنَّکُمۡ کُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡیَمِینِ

[و به رهبران و بزرگان خود] می‌گویند: «شما [برای به کفر کشاندنِ ما، با ادعای دین راستین و] از موضع حق به سراغمان می‌آمدید».

Ayah: 29

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَکُونُواْ مُؤۡمِنِینَ

[رهبرانشان] می‌گویند: «[ما مقصر نیستیم؛] بلکه شما خود ایمان نداشتید؛

Ayah: 30

وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیۡکُم مِّن سُلۡطَٰنِۭۖ بَلۡ کُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِینَ

و ما هیچ تسلطى بر شما نداشتیم؛ بلکه شما خود گروهى سرکش بودید.

Ayah: 31

فَحَقَّ عَلَیۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

[اکنون] فرمان مجازاتِ پروردگارمان بر ما محقق شده و به راستی، ما [همگی عذاب دوزخ را] خواهیم چشید.

Ayah: 32

فَأَغۡوَیۡنَٰکُمۡ إِنَّا کُنَّا غَٰوِینَ

شما را گمراه نمودیم [چرا که] در حقیقت، خود نیز گمراه بودیم».

Ayah: 33

فَإِنَّهُمۡ یَوۡمَئِذٖ فِی ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِکُونَ

یقیناً آن روز [همۀ آنان] در عذاب شریکند.

Ayah: 34

إِنَّا کَذَٰلِکَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِینَ

بی‌تردید، ما با گناهکاران اینچنین [رفتار] می‌کنیم.

Ayah: 35

إِنَّهُمۡ کَانُوٓاْ إِذَا قِیلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ یَسۡتَکۡبِرُونَ

آنان بودند که وقتی به آنان گفته مى‌شد: «معبودی [به‌حق] جز الله نیست» سرکشی [و تکبر] می‌کردند.

Ayah: 36

وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۭ

و می‌گفتند: «آیا ما معبودانمان را به خاطر [سخن] شاعری دیوانه رها کنیم؟»

Ayah: 37

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ

[چنین نیست] بلکه او حق [= توحید] را آورده و پیامبران [پیشین] را تصدیق کرده است.

Ayah: 38

إِنَّکُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِیمِ

شما [کافران] قطعاً عذاب دردناک [دوزخ] را می‌چشید.

Ayah: 39

وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا کُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و جز [در برابر] آنچه می‌کردید مجازات نمی‌شوید.

Ayah: 40

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ

[همه عذاب می‌بینند؛] مگر بندگان مخلص الله.

Ayah: 41

أُوْلَـٰٓئِکَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

آنان [در پیشگاهِ پروردگار،] روزیِ مشخصی دارند:

Ayah: 42

فَوَٰکِهُ وَهُم مُّکۡرَمُونَ

[انواع] میوه‌ها [را در اختیار خواهند داشت] و گرامی داشته می‌شوند.

Ayah: 43

فِی جَنَّـٰتِ ٱلنَّعِیمِ

در باغ‌های پرنعمت [بهشت]؛

Ayah: 44

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِینَ

در حالی که مقابل یکدیگر بر تخت‌ها [تکیه زده‌اند]؛

Ayah: 45

یُطَافُ عَلَیۡهِم بِکَأۡسٖ مِّن مَّعِینِۭ

جامی از شراب ناب [و زلال] پیرامونشان می‌گردانند؛

Ayah: 46

بَیۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّـٰرِبِینَ

[شرابی روشن و] سپید که برای نوشندگانش لذت‌بخش است؛

Ayah: 47

لَا فِیهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا یُنزَفُونَ

[شرابی که خماری و] سردردى در نوشیدنش نیست و از آن مست نمی‌گردند.

Ayah: 48

وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِینٞ

و نزدشان زنانی زیباچشم است که تنها [به شوهران خود] نظر دارند [و تنها به آنها عشق می‌ورزند].

Ayah: 49

کَأَنَّهُنَّ بَیۡضٞ مَّکۡنُونٞ

[زنانی که] گویی پردۀ سفید داخلی تخم [پرندگان] هستند که [از دسترس همگان] پنهان مانده‌اند.

Ayah: 50

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ یَتَسَآءَلُونَ

[بهشتیان دربارۀ رخدادهای دنیا صحبت می‌کنند و] برخی از آنان پرسش‌کنان رو به برخی دیگر می‌کنند.

Ayah: 51

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٞ

یکی از آنان می‌گوید: «من [در دنیا] همنشینی داشتم.

---

Ayah: 52

یَقُولُ أَءِنَّکَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِینَ

[که پیوسته به من] می‌گفت: آیا تو واقعاً [به قیامت] باور داری؟

Ayah: 53

أَءِذَا مِتۡنَا وَکُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِینُونَ

آیا هنگامی که مُردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا حقیقتاً [زنده می‌شویم و در قبال کارهایمان مورد محاسبه قرار می‌گیریم و] به ما کیفر می‌دهند؟!»

Ayah: 54

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

[سپس به دوستان بهشتی‌اش] می‌گوید: «آیا [شما نیز همراه من] سر می‌کشید [تا بدانیم او کجاست]؟»

Ayah: 55

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِی سَوَآءِ ٱلۡجَحِیمِ

آنگاه خود سر می‌کشد و او را در میان دوزخ مى‌بیند.

Ayah: 56

قَالَ تَٱللَّهِ إِن کِدتَّ لَتُرۡدِینِ

به وی می‌گوید: «به الله سوگند که نزدیک بود مرا [با وسوسه‌های کفرآمیزت] نابود سازی.

Ayah: 57

وَلَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّی لَکُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِینَ

اگر نعمتِ [هدایتِ] پروردگارم نبود، من نیز از حاضرشدگان [در دوزخ] بودم».

Ayah: 58

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَیِّتِینَ

[آنگاه به بهشتیان می‌گوید:] «آیا ما مرگ دیگری نخواهیم داشت

Ayah: 59

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِینَ

جز مرگ نخستین، و عذاب نمی‌شویم؟

Ayah: 60

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِیمُ

به راستی که این همان کامیابی بزرگ است».

Ayah: 61

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡیَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

اهل عمل، باید براى چنین [پاداشی] بکوشند.

Ayah: 62

أَذَٰلِکَ خَیۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

آیا این [نعمت بهشت، کریمانه‌تر و] براى پذیرایى بهتر است یا درختِ زَقّوم [در دوزخ]؟

Ayah: 63

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّـٰلِمِینَ

بی‌تردید، ما آن درخت را مایۀ آزمایش ستمکاران [مشرک] قرار داده‌ایم [چرا که می‌گویند: «هیچ درختی در آتش نمی‌روید»].

Ayah: 64

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِیٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِیمِ

در حقیقت، آن [مایۀ عذاب،] درختی است که از ژرفای دوزخ می‌روید.

Ayah: 65

طَلۡعُهَا کَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّیَٰطِینِ

میوه‌اش [چنان بدمنظر است که] گویى سرهاى شیاطین است.

Ayah: 66

فَإِنَّهُمۡ لَأٓکِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

آنان [= دوزخیان] از [میوه‌های تلخ] آن مى‌خورند و شکم‌ها را از آنها انباشته مى‌کنند.

Ayah: 67

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَیۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِیمٖ

آنگاه بر روی این [غذای ناپاک، به جای نوشیدنی] آمیزه‌ای از آب جوشان دارند.

Ayah: 68

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِیمِ

سپس یقیناً باز‌گشتشان به دوزخ است.

Ayah: 69

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّینَ

آنان پدران خود را گمراه یافتند؛

Ayah: 70

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ یُهۡرَعُونَ

و [همچنان] در پیِ آنان می‌شتافتند.

Ayah: 71

وَلَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَکۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِینَ

و قطعاً قبل از آنان نیز بیشتر پیشینیان گمراه شدند.

Ayah: 72

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِیهِم مُّنذِرِینَ

و بی‌تردید، ما هشدار‌دهندگان [بسیاری] میان آنان فرستادیم.

Ayah: 73

فَٱنظُرۡ کَیۡفَ کَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِینَ

پس بنگر که سرانجامِ هشداریافتگان چگونه بود.

Ayah: 74

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ

[همه گرفتار عذاب شدند] مگر بندگان مخلص الله.

Ayah: 75

وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِیبُونَ

نوح به درگاه ما دعا کرد و [ما] چه نیکو اجابت‌کننده بودیم!

Ayah: 76

وَنَجَّیۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡکَرۡبِ ٱلۡعَظِیمِ

و او و خانواده‌اش را [به همراه مؤمنان] از بلای بزرگ [طوفان] نجات دادیم

---

Ayah: 77

وَجَعَلۡنَا ذُرِّیَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِینَ

و [پس از طوفان، فقط پیروان مؤمن و] خانوادۀ او را [در زمین] باقی گذاشتیم

Ayah: 78

وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ

و در میان آیندگان [نام نیک] برایش به جا نهادیم.

Ayah: 79

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِی ٱلۡعَٰلَمِینَ

سلام [و ستایش] جهانیان بر نوح باد.

Ayah: 80

إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ

به راستی، ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Ayah: 81

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِینَ

بی‌تردید، او از بندگان مؤمن ما بود.

Ayah: 82

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِینَ

آنگاه دیگران را [که در طوفان مانده بودند] غرق کردیم.

Ayah: 83

۞وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِیمَ

و قطعاً ابراهیم از پیروان او [= نوح] بود.

Ayah: 84

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِیمٍ

[یاد کن از] هنگامی که وی با دلی پاک [و خالی از شرک] به [درگاه] پروردگارش آمد.

Ayah: 85

إِذۡ قَالَ لِأَبِیهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

آنگاه که به پدر و قومش گفت: «چه چیزی عبادت می‌کنید؟

Ayah: 86

أَئِفۡکًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِیدُونَ

آیا به جای الله، این معبودان دروغین را می‌خواهید؟

Ayah: 87

فَمَا ظَنُّکُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ

گمانتان دربارۀ پروردگار جهانیان چیست؟»

Ayah: 88

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِی ٱلنُّجُومِ

سپس نگاهی به ستارگان افکند [و اندیشید].

Ayah: 89

فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٞ

و گفت: «من بیمارم [و در جشن شرکت نمی‌کنم]».

Ayah: 90

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِینَ

پس [مردم] او را ترک کردند و رفتند.

Ayah: 91

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡکُلُونَ

آنگاه پنهانی نزد معبودهایشان رفت و [با تمسخر] گفت: «چیزی نمی‌خورید؟

Ayah: 92

مَا لَکُمۡ لَا تَنطِقُونَ

شما را چه شده است که سخن نمی‌گویید؟»

Ayah: 93

فَرَاغَ عَلَیۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡیَمِینِ

سپس با دست راست خود ضربه‌ای [محکم] بر آنها وارد آورد [و جز بُت‌ بزرگ، همه را شکست].

Ayah: 94

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَیۡهِ یَزِفُّونَ

قومش شتابان به سوی او آمدند.

Ayah: 95

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

[ابراهیم] گفت: «آیا چیزی را که خود می‌تراشید عبادت می‌کنید؟

Ayah: 96

وَٱللَّهُ خَلَقَکُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ

و حال آنکه الله، [هم] شما و [هم] آنچه را انجام می‌دهید آفریده است».

Ayah: 97

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡیَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِی ٱلۡجَحِیمِ

[وقتی بُت‌پرستان از پاسخ درماندند،] گفتند: «بنایی [بلند] برایش بسازید و او را در آتش بیفکنید».

Ayah: 98

فَأَرَادُواْ بِهِۦ کَیۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِینَ

براى [نابودى‌] او نیرنگی خواستند و[لى] ما آنان را پست و [مغلوب‌] ساختیم [و آتش بر ابراهیم سرد و بی‌اثر شد].

Ayah: 99

وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّی سَیَهۡدِینِ

و گفت: «من به سوى [سرزمین دیگرى براى عبادتِ] پروردگارم می‌روم [و هجرت می‌کنم] و او مرا هدایت خواهد کرد.

Ayah: 100

رَبِّ هَبۡ لِی مِنَ ٱلصَّـٰلِحِینَ

پروردگارا، [فرزندی] از شایستگان به من عطا کن».

Ayah: 101

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِیمٖ

ما [دعایش را مستجاب کردیم و] او را به تولد پسری بردبار بشارت دادیم.

Ayah: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡیَ قَالَ یَٰبُنَیَّ إِنِّیٓ أَرَىٰ فِی ٱلۡمَنَامِ أَنِّیٓ أَذۡبَحُکَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ یَـٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِیٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّـٰبِرِینَ

و چون [اسماعیل] به [سن نوجوانى و] حد تلاش [و همکارى] با او [= ابراهیم] رسید، به وی گفت: پسرم، در خواب [به من وحی می‌شود و] مى‌بینم که تو را ذبح مى‌کنم. نظرت در این باره چیست؟» [اسماعیل] گفت: «پدرجان، آنچه را به تو امر شده است انجام بده. ان شاء الله مرا [در برابر اجرای این فرمان،] شکیبا خواهی یافت».

---

Ayah: 103

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَتَلَّهُۥ لِلۡجَبِینِ

هنگامی که هر دو تسلیم [فرمان پروردگار] شدند و [ابراهیم] او را به پیشانی [بر خاک] نهاد.

Ayah: 104

وَنَٰدَیۡنَٰهُ أَن یَـٰٓإِبۡرَٰهِیمُ

به او ندا دادیم که: «ای ابراهیم،

Ayah: 105

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡیَآۚ إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ

یقیناً که خوابت را تحقق بخشیدی». ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Ayah: 106

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَـٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِینُ

بی‌تردید، این [خواب،] آزمایشی آشکار بود [و ابراهیم از آن سربلند بیرون آمد].

Ayah: 107

وَفَدَیۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِیمٖ

و [جان] او را در ازای قربانی بزرگی بازخریدیم

Ayah: 108

وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ

و در میان آیندگان، [نام نیک] برایش بر جای نهادیم.

Ayah: 109

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِیمَ

سلام بر ابراهیم.

Ayah: 110

کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ

ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Ayah: 111

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِینَ

بی‌تردید، او از بندگان مؤمن ما بود.

Ayah: 112

وَبَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِیّٗا مِّنَ ٱلصَّـٰلِحِینَ

و او را به [تولد] اسحاق که پیامبری از شایستگان بود بشارت دادیم.

Ayah: 113

وَبَٰرَکۡنَا عَلَیۡهِ وَعَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَۚ وَمِن ذُرِّیَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِینٞ

[ما] به او و اسحاق برکت دادیم؛ و [برخى] از افرادِ دودمانشان نیکوکار بودند و [برخى دیگر] آشکارا نسبت به خویشتن ستمکار بودند.

Ayah: 114

وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

و به راستی، بر موسی و هارون منت نهادیم

Ayah: 115

وَنَجَّیۡنَٰهُمَا وَقَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡکَرۡبِ ٱلۡعَظِیمِ

و آن دو را همراه قومشان از اندوه بزرگ [= ستم فرعون و خطر غرق شدن در نیل] نجات دادیم

Ayah: 116

وَنَصَرۡنَٰهُمۡ فَکَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِینَ

و یاری‌شان کردیم تا پیروز شدند

Ayah: 117

وَءَاتَیۡنَٰهُمَا ٱلۡکِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِینَ

و به آن دو، کتاب روشنگر [= تورات] دادیم

Ayah: 118

وَهَدَیۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِیمَ

و آن دو را به راه راست هدایت کردیم

Ayah: 119

وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِمَا فِی ٱلۡأٓخِرِینَ

و در میان آیندگان [نام نیک] برایشان بر جای نهادیم.

Ayah: 120

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

سلام بر موسی و هارون.

Ayah: 121

إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ

ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Ayah: 122

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِینَ

بی‌تردید، آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.

Ayah: 123

وَإِنَّ إِلۡیَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ

و قطعاً الیاس [نیز] یکی از پیامبران [ما] بود.

Ayah: 124

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

[یاد کن از] هنگامی که او به قومش گفت: «آیا [از الله] پروا نمی‌کنید؟

Ayah: 125

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَتَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِینَ

آیا [نماد یا همان بتِ] «بَعل» را [به عبادت] می‌خوانید و بهترین آفریننده را رها می‌کنید؟

Ayah: 126

ٱللَّهَ رَبَّکُمۡ وَرَبَّ ءَابَآئِکُمُ ٱلۡأَوَّلِینَ

الله [را ترک می‌کنید] که پروردگار شما و پروردگار پدرانتان است».

---

Ayah: 127

فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

اما او را دروغگو انگاشتند و مسلّماً [برای عذاب] احضار می‌شوند.

Ayah: 128

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ

مگر بندگان مخلص الله.

Ayah: 129

وَتَرَکۡنَا عَلَیۡهِ فِی ٱلۡأٓخِرِینَ

ما در میان آیندگان [نام نیک] برایش بر جای نهادیم.

Ayah: 130

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ یَاسِینَ

سلام بر الیاس.

Ayah: 131

إِنَّا کَذَٰلِکَ نَجۡزِی ٱلۡمُحۡسِنِینَ

به راستی، ما نیکوکاران را اینچنین پاداش می‌دهیم.

Ayah: 132

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِینَ

بی‌تردید، او از بندگان مؤمن ما بود.

Ayah: 133

وَإِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ

و قطعاً لوط [نیز] یکی از پیامبران [ما] بود.

Ayah: 134

إِذۡ نَجَّیۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِینَ

[یاد کن از] هنگامی که او و همۀ خانواده‌اش را نجات دادیم.

Ayah: 135

إِلَّا عَجُوزٗا فِی ٱلۡغَٰبِرِینَ

مگر پیرزنی که از باقی‌ماندگان [در عذاب] بود.

Ayah: 136

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِینَ

سپس دیگران را هلاک کردیم.

Ayah: 137

وَإِنَّکُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَیۡهِم مُّصۡبِحِینَ

و شما [در سفر به سرزمین شام] صبحگاهان بر [ویرانه‌های شهرهای] آنان می‌گذرید.

Ayah: 138

وَبِٱلَّیۡلِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

آیا نمی‌اندیشید [و عبرت نمی‌گیرید]؟

Ayah: 139

وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِینَ

و قطعاً یونس [نیز] یکی از پیامبران [ما] بود.

Ayah: 140

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡکِ ٱلۡمَشۡحُونِ

[یاد کن از] هنگامی که [خشمگین از کفر قومش، بدون اجازۀ پروردگار] به کشتیِ انباشته [از مسافر و بار] گریخت.

Ayah: 141

فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِینَ

[چون کشتی در حال غرق شدن بود، یونس با سرنشینان کشتی برای بیرون انداختنِ برخی افراد] قرعه انداخت و خود از باختگان شد [و او را به دریا انداختند].

Ayah: 142

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٞ

سپس ماهی [بزرگی] او را بلعید؛ در حالى که [خود را به خاطر ترک وظیفه‌] سرزنش مى‌کرد.

Ayah: 143

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ کَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِینَ

اگر در زمرۀ تسبیح‌گویان [پروردگار] نبود،

Ayah: 144

لَلَبِثَ فِی بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ یَوۡمِ یُبۡعَثُونَ

یقیناً تا روزی که [مردم] برانگیخته می‌شوند، در شکم آن [ماهی] باقی می‌ماند.

Ayah: 145

۞فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ سَقِیمٞ

آنگاه او را در حالی که [ضعیف و] بیمار بود به سرزمینی خشک [و ‌بی‌گیاه] افکندیم

Ayah: 146

وَأَنۢبَتۡنَا عَلَیۡهِ شَجَرَةٗ مِّن یَقۡطِینٖ

و بوتۀ کدو بر [سرِ] او رویاندیم [تا از سایه و میوه‌اش بهره گیرد]؛

Ayah: 147

وَأَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ یَزِیدُونَ

و [دوباره] او را به سوی صد هزار نفر یا بیشتر [به رسالت] فرستادیم.

Ayah: 148

فَـَٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِینٖ

آنان ایمان آوردند و ما نیز آنان را تا مدتی [از نعمت‌های زندگی] بهره‌مند ساختیم.

Ayah: 149

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّکَ ٱلۡبَنَاتُ وَلَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

از آنان [= مشرکان] بپرس آیا دخترها برای پروردگارِ تو و پسرها برای آنهاست؟

Ayah: 150

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَـٰٓئِکَةَ إِنَٰثٗا وَهُمۡ شَٰهِدُونَ

آیا ما فرشتگان را دختر آفریدیم و آنان حضور داشتند؟

Ayah: 151

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡکِهِمۡ لَیَقُولُونَ

آگاه باش! آنان از [روی تهمت و] دروغگویی‌ می‌گویند:

Ayah: 152

وَلَدَ ٱللَّهُ وَإِنَّهُمۡ لَکَٰذِبُونَ

«الله فرزند دارد» و یقیناً دروغ می‌گویند.

Ayah: 153

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِینَ

آیا [الله] دختران را بر پسران ترجیح داده است؟

---

Ayah: 154

مَا لَکُمۡ کَیۡفَ تَحۡکُمُونَ

شما را چه شده است؟ چگونه حکم می‌کنید؟

Ayah: 155

أَفَلَا تَذَکَّرُونَ

آیا [نمی‌اندیشید و] پند نمی‌گیرید؟

Ayah: 156

أَمۡ لَکُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِینٞ

آیا [بر ادعای باطل خویش] دلیل روشنی دارید؟

Ayah: 157

فَأۡتُواْ بِکِتَٰبِکُمۡ إِن کُنتُمۡ صَٰدِقِینَ

اگر راستگویید، کتابتان را بیاورید.

Ayah: 158

وَجَعَلُواْ بَیۡنَهُۥ وَبَیۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗاۚ وَلَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

[مشرکان] بین او [= الله] و فرشتگان، خویشاوندى قائل شده‌اند؛ در حالى که فرشتگان به یقین می‌دانند که [مشرکان روز قیامت، براى حسابرسی] احضار می‌شوند.

Ayah: 159

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ

الله از آنچه [مشرکان] توصیف می‌کنند منزّه است.

Ayah: 160

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ

[مردم در توصیف پروردگار، سخن گزاف مى‌گویند؛] مگر بندگان مخلص الله.

Ayah: 161

فَإِنَّکُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ

شما [مشرکان] و آنچه عبادت می‌کنید

Ayah: 162

مَآ أَنتُمۡ عَلَیۡهِ بِفَٰتِنِینَ

[هرگز] گمراهگر [کسی از دین حق] نیستید؛

Ayah: 163

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِیمِ

مگر کسی که [به تقدیرِ الهی،] اهل دوزخ باشد.

Ayah: 164

وَمَامِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

و [فرشتگان می‌گویند:] «هیچ‌یک از ما نیست، مگر آنکه مقام مشخصی [در پیشگاه الهی] دارد.

Ayah: 165

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

ماییم که [برای عبادت و نیایش به درگاه پروردگار] به صف ایستاده‌ایم

Ayah: 166

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

و بی‌تردید، ماییم که تسبیح‌گوی [او] هستیم».

Ayah: 167

وَإِن کَانُواْ لَیَقُولُونَ

و [کافران، پیش از بعثت] همواره می‌گفتند:

Ayah: 168

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِکۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِینَ

«اگر کتابی از [کتاب‌های آسمانیِ] پیشینیان نزدمان بود،

Ayah: 169

لَکُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِینَ

یقیناً از بندگان مخلصِ الله می‌شدیم».

Ayah: 170

فَکَفَرُواْ بِهِۦۖ فَسَوۡفَ یَعۡلَمُونَ

اما [هنگامی که پیامبر با قرآن به سویشان آمد، حقانیتِ] آن را انکار کردند؛ به زودی [نتیجۀ انکارشان را] خواهند دانست.

Ayah: 171

وَلَقَدۡ سَبَقَتۡ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِینَ

و قطعاً سخن ما دربارۀ بندگان فرستاده‌شده‌مان از پیش صادر شده است [که]:

Ayah: 172

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

آنان قطعاً [از جانب ما] یاری‌شده‌اند.

Ayah: 173

وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

و بی‌تردید، لشکر ما پیروزند.

Ayah: 174

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِینٖ

پس [ای پیامبر،] تا مدتی از آنان [= مشرکان] روی بگردان.

Ayah: 175

وَأَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ یُبۡصِرُونَ

و آنان را [در هنگام نزول عذاب] بنگر؛ به زودی خود [نیز نتیجۀ کفرشان را] خواهند دید.

Ayah: 176

أَفَبِعَذَابِنَا یَسۡتَعۡجِلُونَ

آیا عذاب ما را به شتاب خواستارند؟

Ayah: 177

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِینَ

آنگاه که [عذاب الهی] بر خانه‌هایشان فرود آید، چه بد است بامداد هشداریافتگان!

Ayah: 178

وَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِینٖ

و تا مدتی از آنان روی بگردان،

Ayah: 179

وَأَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ یُبۡصِرُونَ

و آنان را [در هنگام نزول عذاب] بنگر؛ به زودی خود [نیز نتیجۀ کفرشان را] خواهند دید.

Ayah: 180

سُبۡحَٰنَ رَبِّکَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ

پروردگارت ـ پروردگار عزت و قدرت ـ از آنچه [مشرکان به دروغ] توصیف می‌کنند پاک و منزه است.

Ayah: 181

وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِینَ

و سلام بر پیامبران

Ayah: 182

وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِینَ

و سپاس [و ستایش] از آنِ الله ـ پروردگار جهانیان ـ است.

---

As-Sāffāt